EUGENIUSZ BODO

 

Eugeniusz Bodo

(ur. 28 grudnia 1899 w Genewie, zm. 7 października 1943 w Kotłasie) – polski aktor filmowy, rewiowy i teatralny. Syn Polki i Szwajcara, reżyser, scenarzysta, tancerz, piosenkarz i producent filmowy. Jeden z najwybitniejszych i najpopularniejszych aktorów międzywojennego polskiego kina i teatru.

Jego ojciec ponoć pochodził z arystokracji francuskiej, z rodziny osiadłej w okresie wojen napoleońskich w Szwajcarii, był ewangelikiem reformowanym, a matka – Jadwiga Anna Dorota Dylewska (zm. 1944) – polską szlachcianką z Mazowsza, katoliczką. Eugeniusz był wyznania swego ojca.

Rodzice E. Bodo poznali się i zawarli związek małżeński w II poł. XIX wieku. Teodor Junod, z wykształcenia inżynier, zafascynowany nowym wynalazkiem, jakim było nieme kino, zaczął krążyć po Cesarstwie Rosyjskim oraz na pograniczu Chin i Persji z pokazami filmowymi. W 1903 Junodowie pojawili się w Łodzi, gdzie T. Junod poznał innego przedsiębiorcę o podobnych zainteresowaniach – propagatora sztuki filmowej – Edwarda Juliusza Vortheila (19 IX 1851 – 25 II 1927; pochowany w Pabianicach), Holendra lub Duńczyka z pochodzenia, z którym zawiązał spółkę kinową. Ludwik Sempoliński wspominał, że Junod był „specjalistą od prowadzenia kabaretów” na prowincji. Najpierw, na kilka miesięcy 1903, wydzierżawili od braci Krzemińskich „Gabinet Iluzji”, kino przy Piotrkowskiej 17.

Stąd przenieśli się na Piotrkowską 21, gdzie z frontowym wejściem utworzyli Teatr Iluzji „Urania” z salką na 30 osób. W 1907. zbudowali specjalny drewniany budynek kino-teatralny na zapleczu domów u zbiegu obecnych ulic Piotrkowskiej i S. Jaracza (obecnie w tym miejscu dom handlowy „Magda”), do którego przenieśli swoją „Uranię”. O miejscu tym, jako swoim ulubionym, wspomina Julian Tuwim. Żona T. Junoda w pobliżu, przy ul. Piotrkowskiej otworzyła restaurację „Masque”

Aktor przez całe życie zachował obywatelstwo Szwajcarii (co przyczyniło się do jego śmierci), jednak fakt ten nie był powszechnie znany w okresie międzywojennym.

Zadebiutował na deskach ojcowskiej „Uranii”, prawdopodobnie w numerze opisywanym we wspomnieniach Ludwika Starskiego jako »10-letni kowboj Bodo – cudowne dziecko XX wieku«. Imię kowboja stało się artystycznym pseudonimem artysty.

W 1917 zaczął występować jako piosenkarz i tancerz na scenach rewiowych, początkowo w Poznaniu i Lublinie, a od 1919 w Warszawie m.in. w kabaretach: „Qui Pro Quo”, „Morskie Oko”, „Cyganeria” i „Cyrulik Warszawski”. W 1925 zadebiutował w filmie Rywale i od tego momentu rozpoczęła się jego ogromna popularność. Ogółem zagrał w ponad 30 filmach. Grał zarówno role amantów, tragiczne, komediowe i w filmach muzycznych. Śpiewane przez niego w filmach piosenki stawały się w Polsce szlagierami.

Symboliczny grób artysty na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.